Dag 18 Vessem - Mol (Zilverstrand)

Wat begon als een prachtige dag met mooi wandelweer en heerlijk uitgeslapen op pad eindigde in de meest deprimerende dag van deze reis tot nu toe. Het begon al dat ik op het verkeerde punt begon en daardoor 2 km omliep. Vervolgens leidde de route door een natuurgebiedje, waar een aantal draaihekjes waren geplaatst waar mijn karretje niet door kon. Dat werd dus steeds in en uit elkaar zetten van de kar. Zodra dat mogelijk was ben ik van route veranderd die ook langer was, maar het spaarde de rituelen met de kar. Voorbij Eersel de grens met België overgestoken. De Brabantse Kempen en ook de Belgische kenmerken zich door eindeloos saaie naaldbomen, die als productie bossen worden gebruikt. De abdij van Postel was gesloten wegens verbouwing, dus daar kon niet overnacht worden. De dichtstbijzijnde camping bleek toch weer 10 km verderop en deze tocht voerde langs kaarsrechte kanalen waar geen einde aan leek te komen en tot overmaat van ramp was de camping voor mij moeilijk te vinden, maar twee behulpzame Belgen wezen me een "paddeke" dat naar de ingang van de camping voerde, die 10 minuten later zou sluiten. Zevenendertig kilometer duurde deze marteling. Het was een camping die je in Nederland zou vergelijken met Duinrell. Enorm groot met smoezelige sanitaire voorzieningen, luid schreeuwende kinderen op racefietsjes en keiharde housemuziek uit tenten en campers, waar je voor veel geld mag staan op een plek die eerst door mij van honderden dennenappels moest worden ontdaan, die daar al sinds de herfst lagen. Tenslotte liep 's nachts mijn peperdure luchtbed heel langzaam leeg, zodat ik de rest van de nacht op de koude grond lag. Er was nog wel 1 lichtpuntje. Net voor de grens heb ik nog even met Sanne gebeld, heel fijn om haar stem nog even te horen voordat ik het ongewisse buitenland introk.